Goodbye Beautiful New Zealand
Door: Marjella
Blijf op de hoogte en volg Marjella
14 Februari 2013 | Nieuw Zeeland, Auckland
Kia Ora!
Dit is helaas alweer mijn laatste reisverslag. De tijd is voorbij gevlogen en ik heb enorm genoten! Maar we gaan niet naar huis, voordat ik jullie heb verteld over mijn laatste belevenissen.
Dus hierbij een verslag over onze laatste weken op het Noordereiland van NZ. Nadat er hevige tranen waren gevloeid, omdat we afscheid moesten nemen van onze trouwe Boba, stapten we in het vliegtuig en zijn we in precies 75 minuten naar Auckland gevlogen. Aangezien we maar 2 weken hadden voor het Noordereiland besloten we meteen de volgende morgen door te reizen en wel naar Whangarei. Hier woonden de oom en tanten van vrienden en aardig als de Nieuw Zeelanders (holland-verlaters) zijn, mochten we hier komen logeren. Hier hebben wij dankbaar gebruik van gemaakt en hebben we 2 heerlijke dagen gehad. We hebben kennisgemaakt met ' us mem' een echte Friese koe op Nieuw Zeelands grond gebied en we hebben een wandeling gemaakt bij de Whangarei Heads. Ten slotte zijn we nog steeds in een geweldig land om te hiken.
Nadat we hier 2 dagen enorm verwend zijn, hopten we de bus weer in op weg naar Coromandel, een plaatsje ten Noorden van Auckland. Vanuit hier hebben we o.a. een bezoek gebracht aan Hot Water Beach. Uitgerust met een schop liepen Irene en ik 's ochtends om 08.00u het strand op waar, de naam het al zegt, het water warm is. De warmtebronnen
(eigenlijk zijn het er twee) zitten net onder het strand en als je even voor eb een bad graaft, maak je je eigen hottub. Je moet erbij zijn om het te beleven, want een belevenis is het!
Hierna door naar Cathedral Cove, waar ons eerst een wandeltocht te wachten stond om deze speciale plaats te zien. En Cathedral Cove is zeker een speciale plaats. De ronde grot in de rots die dwars over het strand in zee loopt, biedt uitzicht op het strand aan de andere kant en op een grote rots, los staand in het water. Het strand is perfect met warm dik zand en een kobaltblauwe zee.
Vanuit Coromandel zijn we doorgereden naar het plaatsje Rotorua. De stad ligt in een vulkanisch actieve zone, wat zich uit in stoom die uit de grond komt en een constante geur zwavel, vergelijkbaar met rotte eieren. Niet erg prettig dus. Meteen de eerste dag zijn we de stad gaan verkennen doormiddel van jawel, een wandeling. Opmerkelijk hier zijn de modderbronnen waaruit zwavelhoudende dampen onder permanent geborrel opstijgen, die bijvoorbeeld midden in het stadspark te vinden zijn!
De vulkanische vallei die we de tweede dag bezoeken heet Wai-O-Tapu, Thermal Wonderland. Het heeft wat weg van een dagje Walibi; je wordt naar een parkeerplaats gereden, je krijgt je ticket, je krijgt een foldertje en uitleg over de attracties, en dan begin je aan je trip door het park. We wandelen eerst een openluchttheater binnen, met verschillende rijen banken rondom een podium. Het decor is echter geen zwembad voor dolfijnenkunstjes, noch een circusring voor leeuwen, maar een hoopje steen. De show begint om exact kwart na tien, wanneer iemand van het park een zakje zeep tussen de hoop stenen laat vallen. Onder de grond hier zit een enorm grote hoeveelheid water. De helft ervan is koud, de andere helft opgewarmd door de geothermische energie in dit gebied. De zeep zorgt ervoor dat de oppervlaktespanning tussen de twee waterlagen daalt en het geheel zich mengt, waardoor de hoop stenen verandert in een water spuitende geiser. De rol van de zeep is het “uitbarsten” van de geiser beter te timen, zodat iedereen het spektakel te zien krijgt. Zonder zeep zou deze geiser, Lady Knox genaamd, ook uitbarsten, maar minder voorspelbaar, en waarschijnlijk ook wel ietsje minder hevig. De Kiwi’s zullen vast en zeker wel wat extra zeep gebruiken, en de stenen rond de geiser ietsje beter positioneren zodat het geheel wat spectaculairder oogt.
De geiser spuit soms tot 20 meter hoog, voor ons houdt ze het vandaag enkele minuten uit op 15 meter. Na dit spektakel rennen we zoals afgesproken met de buschauffeur terug naar de bus, om de menigte voor te zijn. Snel rijden we verder naar de daadwerkelijke ingang van het park.
De wandeling door het “Wai-O-Tapu Thermal Wonderland” brengt ons verder nog langs allerlei duivelse plekken. We zien enorm veel kraters, sommige gevuld met regenwater waardoor er modder in staat te pruttelen. We zien meren met enorm felle kleuren, afhankelijk van welk mineraal overheersend is opgelost zien we groen, rood, bruin, grijs, geel en zwart. De watertemperatuur van de kratermeren gaat soms tot bijna het kookpunt. Ik heb het idee dat ik over de maan aan het wandelen ben! Het meest staan we nog te kijken van de Champagne Pool, een meer van een twintigtal meter doorsnede, maar verschillende malen zo diep. Het groene water is erg heet zodat er een constante damp boven het meer in de wind staat te dansen. De randen van het meer zijn fel oranjerood en de grond er rond is zwartgrijs. Het contrast is scherp en het resultaat erg mooi.
Hoe geologie dan toch nog boeiend blijkt te zijn…
Na het geweldig Rotorua zijn we vertrokken richting Lake Taupo. Hier hebben we Cees en ALy ontmoet, de ouders van vrienden. Erg bijzonder om mensen uit het fijne Roden in het geweldige Nieuw Zeeland te ontmoeten! Gezellig bijgekletst bij ze op de camping en hierna hebben ze ons ook nog getrakteerd op een heerlijk etentje bij de Thai. Het was een gezellig dagje, nogmaals bedankt!
De volgende hebben we een zeiltripje geboekt. Het weer is hier geweldig dus dat was heerlijk zonnen tijdens het zeilen! Na dik anderhalf uur kwamen we aan bij de Maori Carvings. De Maori's zijn de inheemse bewoners van Aotearoa, zoals zij Nieuw-Zeeland noemen. Momenteel noemt 14% van de Nieuw-Zeelandse bevolking zich Maori. Hun bijzondere cultuur heeft een sterke stempel gedrukt op de huidige Nieuw-Zeelandse cultuur. Je ziet en hoort veel Maori-elementen terug in onder andere zang, dans, taal en plaatsnamen. De Maori Carvings waren prachtig en door het warme weer besloten we meteen even een duik te nemen in Lake Taupo. Hierna werden we onder het genot van een wijntje weer terug gebracht naar de haven. Een heerlijk relaxt dagje, wat ook wel even nodig was, want...
De volgende dag stond voor ons dan eindelijk de Tongariro Crossing op het programma. Na heel lang twijfelen, weifelen en excuses bedenken besloten we toch dat de bergschoenen nog 1 keer aan moesten. Dit is namelijk een van de mooiste wandeltochten die je in Nieuw Zeeland kunt maken en de wandeling heeft de bijnaam, ‘Finest one day walk in Nieuw Zeeland’. De beklimming van de kraters rond de vulkaan Mount Doom (bekend van de film Lord of the Rings, die in dit gebied is opgenomen, we begaven ons gewoon op een filmset!) is 18 km lang en kent een hoogteverschil van 800 meter. De brochures waarschuwen voor stevige kou en harde wind en adviseren een goede voorbereiding, de tocht is namelijk challenging... 's Zomers schommelt de temperatuur tussen de 5 en de 35 graden.
4.30u ging die ochtend ons wekkertje en om 7.00u stonden we aan het begin van onze dagtocht. Ik vroeg mij opnieuw af waar ik nu weer aan begon. Maar al snel werd dat duidelijk. Een bizar maanlandschap, opgedroogde lavastromen, besneeuwde vulkanen en azuurblauwe meren. Welkom in de wereld van het Tongariro National Park!
De silhouetten van de kraterwanden steken fel af tegen de strakblauwe lucht. Want we hebben zo'n geluk met het weer! Onderweg spreken we mensen die weken hebben gewacht op de juiste dag en vandaag de wandeling dan daadwerkelijk doen. We vertellen maar niet dat wij 'toevallig' nu in het gebied zijn. Ik voel mij enorm sportief met mijn wandelschoenen en compleet gevulde rugtas met het oog op 'een goede voorbereiding is het halve werk'. We worden echter al snel ingehaald door te actieve wandelaars met speciale wandelkleding, backpacks en wandelstokken. Ze rennen nog net niet de berg op. Wij hebben ons voorgenomen het heel rustig aan te doen en lachen ons dan ook slap tijdens onze pauzes om de actieve medewandelaars met hun uitrustingen en te rode hoofden. De wandeling naar boven is conditioneel een beproeving, naar beneden is het vooral een fysieke belasting. Dichter bij de top wordt het terrein vrijwel onbegaanbaar, losse stenen op een smalle richel tussen twee kraters. Niet naar beneden kijken en gewoon doorploeteren, is het advies dat ik mezelf blijf inprenten.Een paar meters moeten zelfs met handen en voeten, maar dan..WAUW! Wat een uitzicht en de Blue Lakes zijn werkelijk waar te mooi voor woorden! Blauwer dan blauwe meren in een prachtige omgeving! Ik kijk mijn ogen uit en ben zo verschrikkelijk blij dat ik deze wandeling heb gedaan!
De dagen hierna zijn we langzaam aan weer naar het Noorden getrokken. We besloten dat onze laatste activiteit, een activiteit moest zijn om nooit te vergeten. Hier hoefden we niet lang over na te denken. Dinsdag kwamen we in Touranga aan en woensdagochtend stond dan onze laatste activiteit op de planning: dolfijnen spotten! Om 7.30u vertrok de boot. Meteen maakten we kennis met het wildlife, namelijk pinguins. Krap 2u later zagen we een vinnetje boven het water uitkomen: jawel, een haai! Nooit geweten dat je zo duidelijk het vinnetje boven water zag! Enorm gaaf! Maar..helaas nog steeds geen dolfijn gespot. En dat is toch waar je het voor doet. Maar gelukkig werden niet veel later de 2 Dutschies het dek opgeroepen. Of we even de dolfijnendans konden doen, misschien hielp dat? Uiteraard waren de dolfijnen allang gespot en wisten we niet hoe snel we ons naar de voorkant van de boot moesten begeven. Daar zwommen wel 6/7 dolfijnen voor de boot uit. In al mijn enthousiasme, ik heb geen idee meer wat ik allemaal geroepen heb, kraamde ik de vreemdste geluiden uit! Ik kan niet omschrijven hoe ongelooflijk mooi het is om deze dieren in het wild te zien! Dolfijnen zijn enorm slimme beesten en daarom kregen wij de opdracht voor ze te klappen en ze het gevoel te geven dat ze speciaal zijn. De hele boot deed enthousiast mee en hoe harden wij gilden en joelden hoe meer dolfijnen er verschenen. Ze deden de gekste dingen en we zagen zelfs een baby dolfijntje, die de raarste en hoogste sprongen voor ons maakte! De beste aflsuitingsactiviteit die ik me kon wensen!
Inmiddels zitten we weer in Auckland. We hebben nog 1 dagje waar ik volop van ga genieten. Ik heb ontzettend genoten van mijn reis en kan als ik eerlijk ben wel huilen dat ik dit land moet verlaten! Ik wil iedereen heel erg bedanken voor het mee leven en de leuke reacties op mijn site, jullie maken dat ik toch ook wel weer heel erg veel zin heb om naar huis te gaan. Tot heel snel!!!
E noho ra ! Marjella
Dit is helaas alweer mijn laatste reisverslag. De tijd is voorbij gevlogen en ik heb enorm genoten! Maar we gaan niet naar huis, voordat ik jullie heb verteld over mijn laatste belevenissen.
Dus hierbij een verslag over onze laatste weken op het Noordereiland van NZ. Nadat er hevige tranen waren gevloeid, omdat we afscheid moesten nemen van onze trouwe Boba, stapten we in het vliegtuig en zijn we in precies 75 minuten naar Auckland gevlogen. Aangezien we maar 2 weken hadden voor het Noordereiland besloten we meteen de volgende morgen door te reizen en wel naar Whangarei. Hier woonden de oom en tanten van vrienden en aardig als de Nieuw Zeelanders (holland-verlaters) zijn, mochten we hier komen logeren. Hier hebben wij dankbaar gebruik van gemaakt en hebben we 2 heerlijke dagen gehad. We hebben kennisgemaakt met ' us mem' een echte Friese koe op Nieuw Zeelands grond gebied en we hebben een wandeling gemaakt bij de Whangarei Heads. Ten slotte zijn we nog steeds in een geweldig land om te hiken.
Nadat we hier 2 dagen enorm verwend zijn, hopten we de bus weer in op weg naar Coromandel, een plaatsje ten Noorden van Auckland. Vanuit hier hebben we o.a. een bezoek gebracht aan Hot Water Beach. Uitgerust met een schop liepen Irene en ik 's ochtends om 08.00u het strand op waar, de naam het al zegt, het water warm is. De warmtebronnen
(eigenlijk zijn het er twee) zitten net onder het strand en als je even voor eb een bad graaft, maak je je eigen hottub. Je moet erbij zijn om het te beleven, want een belevenis is het!
Hierna door naar Cathedral Cove, waar ons eerst een wandeltocht te wachten stond om deze speciale plaats te zien. En Cathedral Cove is zeker een speciale plaats. De ronde grot in de rots die dwars over het strand in zee loopt, biedt uitzicht op het strand aan de andere kant en op een grote rots, los staand in het water. Het strand is perfect met warm dik zand en een kobaltblauwe zee.
Vanuit Coromandel zijn we doorgereden naar het plaatsje Rotorua. De stad ligt in een vulkanisch actieve zone, wat zich uit in stoom die uit de grond komt en een constante geur zwavel, vergelijkbaar met rotte eieren. Niet erg prettig dus. Meteen de eerste dag zijn we de stad gaan verkennen doormiddel van jawel, een wandeling. Opmerkelijk hier zijn de modderbronnen waaruit zwavelhoudende dampen onder permanent geborrel opstijgen, die bijvoorbeeld midden in het stadspark te vinden zijn!
De vulkanische vallei die we de tweede dag bezoeken heet Wai-O-Tapu, Thermal Wonderland. Het heeft wat weg van een dagje Walibi; je wordt naar een parkeerplaats gereden, je krijgt je ticket, je krijgt een foldertje en uitleg over de attracties, en dan begin je aan je trip door het park. We wandelen eerst een openluchttheater binnen, met verschillende rijen banken rondom een podium. Het decor is echter geen zwembad voor dolfijnenkunstjes, noch een circusring voor leeuwen, maar een hoopje steen. De show begint om exact kwart na tien, wanneer iemand van het park een zakje zeep tussen de hoop stenen laat vallen. Onder de grond hier zit een enorm grote hoeveelheid water. De helft ervan is koud, de andere helft opgewarmd door de geothermische energie in dit gebied. De zeep zorgt ervoor dat de oppervlaktespanning tussen de twee waterlagen daalt en het geheel zich mengt, waardoor de hoop stenen verandert in een water spuitende geiser. De rol van de zeep is het “uitbarsten” van de geiser beter te timen, zodat iedereen het spektakel te zien krijgt. Zonder zeep zou deze geiser, Lady Knox genaamd, ook uitbarsten, maar minder voorspelbaar, en waarschijnlijk ook wel ietsje minder hevig. De Kiwi’s zullen vast en zeker wel wat extra zeep gebruiken, en de stenen rond de geiser ietsje beter positioneren zodat het geheel wat spectaculairder oogt.
De geiser spuit soms tot 20 meter hoog, voor ons houdt ze het vandaag enkele minuten uit op 15 meter. Na dit spektakel rennen we zoals afgesproken met de buschauffeur terug naar de bus, om de menigte voor te zijn. Snel rijden we verder naar de daadwerkelijke ingang van het park.
De wandeling door het “Wai-O-Tapu Thermal Wonderland” brengt ons verder nog langs allerlei duivelse plekken. We zien enorm veel kraters, sommige gevuld met regenwater waardoor er modder in staat te pruttelen. We zien meren met enorm felle kleuren, afhankelijk van welk mineraal overheersend is opgelost zien we groen, rood, bruin, grijs, geel en zwart. De watertemperatuur van de kratermeren gaat soms tot bijna het kookpunt. Ik heb het idee dat ik over de maan aan het wandelen ben! Het meest staan we nog te kijken van de Champagne Pool, een meer van een twintigtal meter doorsnede, maar verschillende malen zo diep. Het groene water is erg heet zodat er een constante damp boven het meer in de wind staat te dansen. De randen van het meer zijn fel oranjerood en de grond er rond is zwartgrijs. Het contrast is scherp en het resultaat erg mooi.
Hoe geologie dan toch nog boeiend blijkt te zijn…
Na het geweldig Rotorua zijn we vertrokken richting Lake Taupo. Hier hebben we Cees en ALy ontmoet, de ouders van vrienden. Erg bijzonder om mensen uit het fijne Roden in het geweldige Nieuw Zeeland te ontmoeten! Gezellig bijgekletst bij ze op de camping en hierna hebben ze ons ook nog getrakteerd op een heerlijk etentje bij de Thai. Het was een gezellig dagje, nogmaals bedankt!
De volgende hebben we een zeiltripje geboekt. Het weer is hier geweldig dus dat was heerlijk zonnen tijdens het zeilen! Na dik anderhalf uur kwamen we aan bij de Maori Carvings. De Maori's zijn de inheemse bewoners van Aotearoa, zoals zij Nieuw-Zeeland noemen. Momenteel noemt 14% van de Nieuw-Zeelandse bevolking zich Maori. Hun bijzondere cultuur heeft een sterke stempel gedrukt op de huidige Nieuw-Zeelandse cultuur. Je ziet en hoort veel Maori-elementen terug in onder andere zang, dans, taal en plaatsnamen. De Maori Carvings waren prachtig en door het warme weer besloten we meteen even een duik te nemen in Lake Taupo. Hierna werden we onder het genot van een wijntje weer terug gebracht naar de haven. Een heerlijk relaxt dagje, wat ook wel even nodig was, want...
De volgende dag stond voor ons dan eindelijk de Tongariro Crossing op het programma. Na heel lang twijfelen, weifelen en excuses bedenken besloten we toch dat de bergschoenen nog 1 keer aan moesten. Dit is namelijk een van de mooiste wandeltochten die je in Nieuw Zeeland kunt maken en de wandeling heeft de bijnaam, ‘Finest one day walk in Nieuw Zeeland’. De beklimming van de kraters rond de vulkaan Mount Doom (bekend van de film Lord of the Rings, die in dit gebied is opgenomen, we begaven ons gewoon op een filmset!) is 18 km lang en kent een hoogteverschil van 800 meter. De brochures waarschuwen voor stevige kou en harde wind en adviseren een goede voorbereiding, de tocht is namelijk challenging... 's Zomers schommelt de temperatuur tussen de 5 en de 35 graden.
4.30u ging die ochtend ons wekkertje en om 7.00u stonden we aan het begin van onze dagtocht. Ik vroeg mij opnieuw af waar ik nu weer aan begon. Maar al snel werd dat duidelijk. Een bizar maanlandschap, opgedroogde lavastromen, besneeuwde vulkanen en azuurblauwe meren. Welkom in de wereld van het Tongariro National Park!
De silhouetten van de kraterwanden steken fel af tegen de strakblauwe lucht. Want we hebben zo'n geluk met het weer! Onderweg spreken we mensen die weken hebben gewacht op de juiste dag en vandaag de wandeling dan daadwerkelijk doen. We vertellen maar niet dat wij 'toevallig' nu in het gebied zijn. Ik voel mij enorm sportief met mijn wandelschoenen en compleet gevulde rugtas met het oog op 'een goede voorbereiding is het halve werk'. We worden echter al snel ingehaald door te actieve wandelaars met speciale wandelkleding, backpacks en wandelstokken. Ze rennen nog net niet de berg op. Wij hebben ons voorgenomen het heel rustig aan te doen en lachen ons dan ook slap tijdens onze pauzes om de actieve medewandelaars met hun uitrustingen en te rode hoofden. De wandeling naar boven is conditioneel een beproeving, naar beneden is het vooral een fysieke belasting. Dichter bij de top wordt het terrein vrijwel onbegaanbaar, losse stenen op een smalle richel tussen twee kraters. Niet naar beneden kijken en gewoon doorploeteren, is het advies dat ik mezelf blijf inprenten.Een paar meters moeten zelfs met handen en voeten, maar dan..WAUW! Wat een uitzicht en de Blue Lakes zijn werkelijk waar te mooi voor woorden! Blauwer dan blauwe meren in een prachtige omgeving! Ik kijk mijn ogen uit en ben zo verschrikkelijk blij dat ik deze wandeling heb gedaan!
De dagen hierna zijn we langzaam aan weer naar het Noorden getrokken. We besloten dat onze laatste activiteit, een activiteit moest zijn om nooit te vergeten. Hier hoefden we niet lang over na te denken. Dinsdag kwamen we in Touranga aan en woensdagochtend stond dan onze laatste activiteit op de planning: dolfijnen spotten! Om 7.30u vertrok de boot. Meteen maakten we kennis met het wildlife, namelijk pinguins. Krap 2u later zagen we een vinnetje boven het water uitkomen: jawel, een haai! Nooit geweten dat je zo duidelijk het vinnetje boven water zag! Enorm gaaf! Maar..helaas nog steeds geen dolfijn gespot. En dat is toch waar je het voor doet. Maar gelukkig werden niet veel later de 2 Dutschies het dek opgeroepen. Of we even de dolfijnendans konden doen, misschien hielp dat? Uiteraard waren de dolfijnen allang gespot en wisten we niet hoe snel we ons naar de voorkant van de boot moesten begeven. Daar zwommen wel 6/7 dolfijnen voor de boot uit. In al mijn enthousiasme, ik heb geen idee meer wat ik allemaal geroepen heb, kraamde ik de vreemdste geluiden uit! Ik kan niet omschrijven hoe ongelooflijk mooi het is om deze dieren in het wild te zien! Dolfijnen zijn enorm slimme beesten en daarom kregen wij de opdracht voor ze te klappen en ze het gevoel te geven dat ze speciaal zijn. De hele boot deed enthousiast mee en hoe harden wij gilden en joelden hoe meer dolfijnen er verschenen. Ze deden de gekste dingen en we zagen zelfs een baby dolfijntje, die de raarste en hoogste sprongen voor ons maakte! De beste aflsuitingsactiviteit die ik me kon wensen!
Inmiddels zitten we weer in Auckland. We hebben nog 1 dagje waar ik volop van ga genieten. Ik heb ontzettend genoten van mijn reis en kan als ik eerlijk ben wel huilen dat ik dit land moet verlaten! Ik wil iedereen heel erg bedanken voor het mee leven en de leuke reacties op mijn site, jullie maken dat ik toch ook wel weer heel erg veel zin heb om naar huis te gaan. Tot heel snel!!!
E noho ra ! Marjella
-
14 Februari 2013 - 01:34
Rian:
Wat een mooi laatste verhaal om jullie geweldige reis mee af te sluiten lieverd :)
Hele goede reis en veel plezier zaterdag op je welkomstborrel!
Spreek je snel :)
Liefs en kussen, ook voor Ireen!!
-
14 Februari 2013 - 09:23
Irene:
Het was: fantastisch! En wat gaaf dat ik dit met jou heb meegemaakt. Hele mooie herinneringen waar we het nog heel vaak over gaan hebben. Whoop de freaking do;)! -
14 Februari 2013 - 10:07
Pap:
Wat heb jij toch genoten!! Geweldig en al die mooie verhalen! Thuis hoor ik graag meer. Kunnen we met ons allen lekker nagenieten. Liefs en knuffels/kussen van Pap. -
14 Februari 2013 - 10:57
Vera:
Wat klinkt je reis toch fantastisch! Een land om zeker een keer heen te gaan zoals ik lees uit jouw verhalen. Je hebt overduidelijk genoten en nu, helaas, moet je weer terug naar het koude kikkerlandje. We horen de komende tijd graag je verhalen!
Veel plezier nog deze laatste dag en tot zondag! Liefs Vera -
14 Februari 2013 - 11:17
Lotte:
Waaaaaaaauw Marjella, kippenvel gewoon! Fantastische foto's en wat een toffe belevenissen weer, jullie hebben het echt getroffen :) Heel veel plezier nog de laatste dagen en goede reis! Liefs Lot -
14 Februari 2013 - 11:42
Piet En Greet:
Hallo Marjella
Wat hebben we genoten van je reis verslagen, we zullen het nog missen.
Wij wensen je een goede thuis reis.
Dikke knuffel Piet en Greet. -
14 Februari 2013 - 13:16
Mam:
Hey Lieverd,
Wat weer een mooi (helaas laatste) verslag. Wat heb jij veel mooie herinneringen om op te teren als je weer in ons koude kikkerlandje bent. Ik weet dat het dubbel is, jij baalt dat je al dat moois achter je moet laten, maar wij zijn blij dat je weer terug komt.
Ik hoop dat pap en ik ook nog een keer in de gelegenheid zijn om eens te kijken wat jij allemaal gezien hebt, wie weet.
Goeie reis, en tot zaterdag. -
14 Februari 2013 - 13:17
Mam:
Dikke kussen <3 <3 <3 -
14 Februari 2013 - 14:53
Nienke:
Hey skat!
Wat weer een heerlijk verhaal om te lezen.
Helaas moet je het verlaten! maar naar huis is ook weer fijn! Ik zie je zondag!! :) -
14 Februari 2013 - 19:37
Riemke:
Hoi Marjella,
Bedankt voor je mooie verhalen en foto's.
Een goede reis naar huis en we zien elkaar gauw.
Veel liefs Riemke -
14 Februari 2013 - 20:14
Jan En Ina:
hallo Marjella
wat weer een mooi reisverslag jammer dat het is afgelopen en een goede reis terug .
geniet nog maar van het mooie weer het is hier nu sneeuw en koud
gr Jan en Ina -
14 Februari 2013 - 20:22
Esther:
Hoi, jammer dat ik niet meer kan genieten van je verslagen. Je moet schrijfster worden! Lieve Marjella, hele goede terug reis en misschien zie ik je nog een keer op de vlieger! -
15 Februari 2013 - 04:31
Cees Van Der Toorn:
Hallo nogmaals goede reis naar huis.
Jullie hebben het nogwel heel druk gehad die laatste paar dagen maar wel hele mooie dingen gedaan.
Groetjes Cees en aly -
15 Februari 2013 - 10:49
Gera:
Lieve Jella,
Wauwww, wat heb jij ontzettend veel leuke avonturen beleefd, afgelopen half jaar!!
Dit heb jij maar weer meegemaakt, echt super!
Ik heb echt weer ontzettend genoten, en gelachen om al je verhalen en vooral je schrijfstijl, haha hilarisch!
Morgen nog één dagje werken en dan ik zondag eindelijk mijn lieve vriendinnetje weer, jeeej!!
Goede reis lieverd!
Dikke kussen, Xx -
15 Februari 2013 - 14:53
Wilma:
Goeie reis naar huis meid !
Tot snel maar weer. X -
15 Februari 2013 - 17:34
Sander & Laura:
Wat een verhalen, heerlijk!!!! Tot straks Zussie, want wij staan uiteraard op je te wachten hoewel jij dat natuurlijk niet weet :) we zijn bijzonder benieuwd naar je verhalen!!
Het zal wel even een cultuurschok worden, maar wat pap en mam al zeiden, we zijn ook blij om je weer te zien en te speken ;) dikke kus ons! -
16 Februari 2013 - 11:34
Geke:
Hoi Marjella,
Leuk om te lezen dat je het ook in Nieuw Zeeland je het zo naar je zin hebt gehad. Wij gaan deze zomer ook naar Australie, dus we moeten maar eens bijkletsen als je weer thuis bent. Goede reis!
Niels Géke en Felien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
