Over, finished, finito…

Goodbye South Africa! Ik weet nog goed hoe ik 5 maanden geleden bepakt en bezakt op reis ging, op naar een nieuw avontuur. En nu is mijn koffer opnieuw gepakt en is dat avontuur alweer op een einde gelopen. Enorm jammer, want wat heb ik hier een super tijd gehad! Hoe mijn laatste week is verlopen?? Daar ga ik jullie nog even uitgebreid verslag van doen!

Vorige week vrijdag heb ik mijn koffertje gepakt voor onze reis, maar ’s avonds zijn we eerst nog met zijn allen naar de musical ‘Annie’ geweest. Het rood kleurige meisje kon zingen als de beste en ook over de dansmanoeuvres kan je geen kwaad woord spreken, ondanks het oud ogende theater. Ik heb me prima vermaakt!

De volgende ochtend ben ik met 3 huisgenootjes op reis gegaan. Dit keer reisden we precies de tegenovergestelde richting op van de Gardenroute, dus langs de kust in de richting van Durban. Tegen half 3 reden we East London binnen, hier was onze eerste stop. De stad ziet er praktisch gezien hetzelfde uitziet als PE, alleen liepen er voor mijn gevoel net even iets meer zwarte mensen rond. Na ons geïnstalleerd te hebben in onze backpackers hebben we een winkelcentrum opgezocht om een hapje te eten en hier werden Carols by candlelight gezongen. Op deze manier kwamen ook wij iets meer in de kerstsfeer, want geloof mij, het is enorm gek om kerstbomen te zien staan en kerstliedjes (Let is snow, let it snow!?) te horen terwijl de zon schijnt!

De volgende dag zijn we doorgereden naar Chintsa. Helaas was het bewolkt en regende het die dag af en toe. Wat nog een klein detail is maar wel handig om te weten: we waren met mijn auto op reis. En mensen, jullie raden het al, wat is mijn auto zonder pech? Dus dag 2 hielden onze ruitenwissers ermee op. Gelukkig Chintsa veilig bereikt en daar mijn garage maar eens opgebeld. De garage heeft zoals jullie vast wel in een eerder reisverhaal hebben gelezen, altijd enorm creatieve oplossingen. Zo moesten we deze keer gewoon een aardappel over de ruit halen? De mannen onder jullie zullen dit trucje vast kennen, maar ik stond er wel even raar van te kijken. Gelukkig bood de vriendelijke man van ons guesthouse ons aan even een vriend te bellen. En die vriend heeft uiteindelijk onze ruitenwissers gemaakt. Gelukkig maar! Zo hebben we die dag in Chintsa nog lekker gerelaxt en de volgende dag reden we in de volle zon weg, maar met ruitenwissers die in het geval van regen werkten.

De volgende dag waren we in Coffeebay. Coffeebay is werkelijk waar prachtig! Het dorpje doet erg Afrikaans aan. Er lopen zandwegen doorheen met enorm veel kuilen erin! Op de weg lopen allemaal Afrikanen en de uitzichten over zee vanaf de rotsen zijn prachtig! Met een lekker cocktailtje erbij hebben we hier van genoten.

De volgende ochtend over zo’n zelfde hobbelweg (over 18 km hebben we ongeveer 80 minuten gereden!) naar Hole in the Wall gereden. Ook dit was weer een prachtig stukje natuur, in een berg in zee was een enorm gat te zien. Hierna zijn we verder gereden naar Port Sint John’s. Op de kaart een klein stukje, maar door de slechte wegen is dit toch een behoorlijke afstand. En zo blij als we waren met onze ‘gemaakte’ ruitenwissers, zo snel waren ze weer kapot. De rechter ruitenwisser zat niet goed vastgedraaid en daardoor vloog die als het ware steeds van het raam af. Dit resulteerde erin dat we om de 5 minuten moesten stoppen zodat 1 van ons in de stromende regen de auto uit kon om de ruitenwisser weer op het raam te plaatsen. Bij een garage gestopt en daar heeft een medewerker hem even voor ons vastgedraaid. We konden weer verder, voor zolang als het deze keer zou duren. Onderweg alvast met een backpackers gebeld. Hier aangekomen werden we verwelkomt door een vies ogende man met vet, lang haar..Nou dat kon er nog mee door. Hij nam ons mee het huis binnen waar keiharde muziek werd gedraaid. Het huis zelf was vies, slordig en het rook ernaar drugs. De overige mannen die aanwezig waren zagen er al niet veel beter uit dan die man die ons rond leidde. In de auto had ik me ook al afgevaagd hoe de kamer er wel niet uit moest zien voor die prijs. Waarom de prijs zo laag was, werd me dus snel duidelijk. De kamer was klein. ‘Don’t open this window, because then the snake is coming in’, zei de man tegen mij. Ik wist nog net een ‘pardon!?’ uit te kramen, maar de man herhaalde toch echt wat ik net ook al had gehoord. Eenmaal buiten liet de man nog even zijn andere huisdieren aan me zien, een paar caviaatjes hupten vrolijk in hun hokje rond. ‘Aaah schattig!’. ‘Snake food’, aldus de man. Juist, inmiddels zag ik de hilariteit al wel in van deze verschrikkelijke backpackers dus hupte ik ook nog even vrolijk achter hem aan op de slang te bewonderen. Juist, mooie slang, dus zeker niet dat raam openen! Vriendelijk vertelde ik de man dat we er even over na zouden denken en daarna wist ik niet hoe snel ik gillend weg moest rennen. Geweldig!! De buurvrouw had gelukkig een nette lodge, iets duurder maar dan heb je tenminste geen slangen in je bed liggen! Het uitzicht hier was prachtig, de lodge stond op een berg dus keken we over de oceaan uit. Maar goed dat we die backpackers hadden gevonden, anders waren we nooit hier terecht gekomen ;) Die avond gegeten bij een huisje met een caravan wat was omgetoverd tot restaurant. Hoe anders is dit dan de gardenroute, echt enorm leuk om dit Afrika eens te zien en mee te maken!

Aangezien we hier zo’n mooie lodge hadden met een prachtig uitzicht besloten we om 2 nachten te blijven. De volgende dag zijn we daarom door de bergen naar een landingsbaan gereden die dus boven op de berg lag. Erg grappig om op de landingsbaan te staan, terwijl er naast je een vliegtuigje aan het opstijgen is. ’s Middags hebben we nog een route gelopen naar een ander strand toe. Het leek het sprookjesbos van de Efteling wel! Aan het eind van de middag toen we even wat lekker aan het drinken waren bij onze lodge, kwamen er verklede Afrikanen met een geit over het strand voorbij. Volgens Afriakaanse rituelen zou de geit geslacht worden. Meteen vroeg de man van onze lodge of we mee wilden gaan kijken. Nou ben ik erg nieuwsgierig naar de Afrikaanse cultuur, maar voor het slachten van een geit pas ik toch echt. Dan maar dit deel van de Afrikaanse cultuur missen…Verder werden we woensdagavond gebeld dat er in ons huis in PE is ingebroken. Heel vervelend, maar gelukkig zaten al onze kamers op slot en zijn dus alleen de dvd-speler en de radio meegenomen.

Donderdag zouden we naar Hogsback vertrekken, maar de vorige dag hadden de ruitenwissers het weer begeven. Dus donderdagochtend stonden we samen met de man van de lodge in de stromende regen bij onze auto. Maar..ook deze man kon ze weer voor ons maken! Dus we konden op weg naar Hogsback. Dit ligt meer in het binnenland. En ook om hier te komen moesten we over een zanderige hobbelweg. Eenmaal daar vonden we weer een mooie kamer en hebben we ’s avonds lekker gegeten. De volgende ochtend hebben we een wandeling gemaakt naar watervallen. Hierna besloten we door te rijden naar PE, aangezien het wel heel lekker is om ons laatste weekend nog lekker thuis te zijn.

En gisteren was het heerlijk weer, zodat we nog even lekker bij ons zwembadje hebben kunnen liggen. ’s Avonds uit eten geweest voor Heide haar verjaardag wat erg gezellig was!

En vandaag word besteed aan mijn koffer inpakken en dat laatste dingetjes regelen. Vanavond onze laatste braai met zijn allen. Morgen vlieg ik om 18.00uur samen met huisgenoot lindy naar Johannesburg. Hier vandaan zal ik ’s nachts om 1.00uu hopelijk doorvliegen naar Amsterdam en dan naar Bremen. Hopelijk omdat op dit moment heel Schiphol plat ligt..We houden de moed erin! En dan zit mijn avontuur er echt op. Heel raar, je leeft enorm naar je reis toe, dan vliegt het voorbij en voor je het weet zit je weer in het vliegtuig op weg naar huis. Geen Robinhuis, geen zon, geen leuke uitstapjes in de weekenden, geen township kindjes, geen relaxte Afrikaanse mentaliteit, maar bovendien: geen Ingrid, Vera, Anouk, Lotte, Heidi en Lindy meer. Ik ga alles enorm missen, maar o wat heb ik hier een super tijd gehad!!

En daar tegenover staat: op naar kerst, Oud en Nieuw, sneeuw, lieve familie en vriendjes en vriendinnetjes, volleybal, mijn katten en mijn oude leventje! Ook daar staan er weer genoeg leuke dingen op de planning dus toch heb ik ook zin om weer naar te huis te gaan.

Aangezien ik geen tijd heb gehad om dit jaar kerstkaartjes op de bus te doen wil ik iedereen bij deze hele prettige kerstdagen en een heel gelukkig en gezond nieuw jaar toewensen! En nu ik dan toch bezig ben, wil ik bij deze iedereen bedanken voor alle lieve kaartjes, berichtjes en pakketjes! Helemaal super!

En voor nu ga ik nog even genieten van de zon, nu het nog kan! Tot (en nu echt) heel snel allemaal!!

Baie liefde,
Marjella