'Stloopwaaafels'

Lieve allemaal,

Waar ik in Nederland op een zondag het liefst zo lang mogelijk in mijn bedje blijf liggen, ging hier vorige week zondag om 8.00uur mijn wekker. Nieuwsgierig dat we hier zijn naar de kerkdiensten, woonden we dus om 9.30uur een dienst bij in de Katholieke kerk. Zuid-Afrika is echt een erg gelovig land en zo kan ik er toch een beetje over mee praten.

Maandagavond zijn Lindy’s ouders aangekomen en gingen we ’s middags alvast de gehuurde auto ophalen. Aardig als we zijn hebben we natuurlijk met zijn allen de auto even uitgetest en hebben we even wat rondjes door de buurt gescheurd. Ik voelde me werkelijk waar een prinsesje, wat een genot als je alleen maar super oude auto’s gewend bent! Dit verhaal doet me er overigens aan denken dat ik mijn eerste bekeuring ever binnen heb, whoehoeee wat een mijlpaal in mijn leven! Nou ja, niet liegen, we hebben de bekeuring opgedaan tijdens ons reisje Kaapstad, dus eigenlijk reed ik helemaal niet. Maar of we even R400 willen betalen…Dat is dan wel weer een beetje de zure kant van het verhaal, maar eerlijk zullen wij alles delen!

Verder komt vaak van jullie kant vaak de vraag of ik ook nog stage loop, of dat ik alleen maar leuke dingen aan het doen ben. Wel, tussen de leuke activiteiten door (in het kader van ‘nu we er toch zijn’) ben ik natuurlijk ook nog erg druk met mijn stage. Vorige week was mijn laatste stageweek op de Westering Primary School. Een leerkracht op deze school vertelde mij namelijk dat haar man directeur is op de Erica’s Primary en dat ik van harte welkom ben om daar eens een kijkje te gaan nemen. Dit is zoals de naam het al zegt, een meidenschool. Aangezien alle scholen een wereld van verschil zijn in Afrika, heb ik deze mogelijkheid met beide handen aangegrepen en meteen geregeld dat ik hier vanaf morgen een kijkje mag komen nemen. Ben erg benieuwd! En de week daarna begin ik, zoals ik in mijn vorige verhaal ook al aangaf, op de pre-primary. Dus zo kwam het dat donderdag al mijn laatste dagje, op de voor mij nu zo vertrouwde Westering, was aangebroken. In PE hebben we een winkeltje ontdekt waar ze ook wat typisch Hollandse producten verkopen. En wat genoten alle leerkrachten van de door mij meegebrachte stroopwafels! Geduldig heb ik alle leerkrachten uitgelegd uit dit heet,’ Stloopwaaafels’, en waar je dit product in PE kan kopen. Ik denk dat het winkeltje zo langzamerhand dikke winst heeft gemaakt (de stroopwafels zijn een stukje duurder dan in NL), want volgens mij is de halve school ze gaan halen! Ook werd er nog even een lief praatje over mij gehouden (gelukkig hou ik enorm van in de belangstelling staan, ahum) en kon ik de school met een tevreden gevoel verlaten. Tenslotte is het niet helemaal definitief, want a.s. donderdag is er ‘prizegiving’, een jaarlijks terugkomende activiteit waar ik absoluut bij moest zijn en verder wil ik natuurlijk de school nog aan mijn familie laten zien.

Donderdagavond hebben we bij Berend gebraaid, hier waren ook nog andere Nederlanders die hier via be-more zijn. Leuk om weer eens andere meiden te ontmoeten en na de braai zijn we nog naar een café gegaan. Ook aankomende week zullen we zeker nog weer eens afspreken!

Vrijdag was het eindelijk weer eens prachtig weer! En met prachtig bedoel ik ook echt prachtig! Bikini aan, zonnebrand mee en hop, op naar het strand! Het is enorm moeilijk voor te stellen dat het bij jullie op dit moment regent! Des te meer genieten wij er van!

Zaterdag hebben we met ons huis en Berend lekker uitgebreid ontbeten, waarna we ons voortzetten naar de airshow. Hier genoten we van een prachtige luchtshow met veel bijzondere vliegtuigen, met als klap op de vuurpijl een voorstelling van de politie die een paar gijzelaars te pakken nam. Eerst miste de politie de gijzelaars die in hun busje sprongen en er met 30 km p/u vandoor gingen, maar daarna gingen ze ze toch echt te lijf met hun speelgoedpistooltjes. Enorm hilarisch! Hierna vonden we het wel mooi geweest en besloten we weer richting huis te gaan. Maar niets was minder waar. Berend laat trots zijn nieuwe achterbandjes zien, waarna Vera zegt ‘is hij altijd zo zacht dan?’. Juist, lekke band! Gelukkig stonden we vlakbij een benzinepomp, daar werkten vast en zeker een paar handige mannen! 16 Mannen, een paar regenbuitjes en 2 uur later was de band gemaakt en konden wij (eindelijk) naar huis en hebben we dit gevierd door lekker uit eten te gaan. Eind goed al goed!

Baie liefde!

Marjella