Weekje autopech

Afgelopen week was de week van de autopech. Het begon allemaal vorige week zondag. Aangezien we een week naar Kaapstad waren geweest had ik mijn auto veilig in onze garage geparkeerd. Aangezien Lindy en ik maandagochtend vroeg naar home affairs moesten om ons visum te verlengen, besloten we zondagavond alvast de auto even buiten te zetten. Maar dat ging dus wat moeilijker dan gedacht. De auto deed niks, noppes, nada. Op verzoek van Dirk besloten we hem aan te duwen. Daar zat ik in mijn autootje, terwijl Lindy (op haar slippertjes) en Dirk probeerden de auto aan te duwen. Maar mooi dat hij het echt niet deed!

Gelukkig mochten we de volgende ochtend de auto van Anouk lenen, zodat we alsnog naar home affairs konden. Na een uur wachten kregen we dan eindelijk ons formuliertje om in te vullen. Toen we deze weer in wilden leveren, moesten we ook nog even een brief schrijven met onze reden voor de verlenging. Hierna nog ‘even’ in de rij staan om te betalen, nog ‘even’ wachten om een handtekening te zetten en twee en half uur later stonden we met klamme handjes en een rood hoofd weer buiten, wat een gedoe zeg! Maar als het goed is kunnen we over een maandje ons visum ophalen. Diezelfde middag kwam er een mannetje van de garage langs en kreeg ik voor de 2e keer een nieuwe batterij in mijn auto. Gelukkig , die deed het weer! Dat hij ’s ochtends enorme opstartproblemen heeft en zo’n 3 á 4 keer afslaat laten we maar even achterwege.

Dinsdag was mijn 1e stagedagje in grade 3. De lerares is streng, erg streng! Er word aardig wat afgeschreeuwd in de klas, iets waar ik nog enorm aan moet wennen. De woensdag was vrijwel hetzelfde en donderdag gingen we met de klas naar het strand om te leren over de zee en de beesten die er in leven. Op de rotsen zochten we naar beestjes en op deze manier kon ik de klas beter leren kennen.

Vrijdag ben ik weer naar het township geweest, ditmaal met Lindy, Talitha en Dirk. Van pappa en mamma heb ik ballonen en een paar springtouwen toegestuurd gekregen. Toen we bij het schooltje aankwamen waren er nog geen kinderen. Op een gegeven moment liepen er een stuk of 5 kinderen rond en besloot ik vast wat ballonen uit te delen. En ik weet niet waar ze allemaal vandaan kwamen, maar binnen 2 minuten stond er een enorme groep om me mee heen, te grijpen naar mijn handen. Ik kwam handen te kort en op een gegeven begon ik kinderen te herkennen die ik al eerder een ballon had gegeven. Wat bleek, de kinderen stopten de ballonen allemaal in hun zak en vroegen gewoon om een nieuwe. Bizar om te zien hoe blij je ze kan maken met zo iets kleins, ze krijgen gewoon nooit wat. Wat ook bizar was, was dat ik op de planning had staan om ballontrappen te gaan spelen. Je weet wel, alle kinderen krijgen een ballon aan hun voet gebonden en moeten die van elkaar stuk proberen te trappen. Hiervoor had ik touw meegenomen, maar een schaar was ik vergeten. Toen Dirk hierom vroeg bij de directeur was zijn antwoord, wijzend naar een ongeveer 8-jarig jongetje: “O, he has one” en het 8-jarig kindje tovert een mes uit zijn broekzak naar voren.

Verder heb ik met een paar kinderen met de springtouwen gespeeld, maar toen we weer weg gingen waren de springtouwen verdwenen. Ze waren bedoeld voor het schooltje, maar zijn dus gewoon meegenomen door een paar kinderen.

Diezelfde middag kon ik mijn ‘nieuwe’ auto ophalen. Dit is de auto van huisgenoot Dirk die over minder dan een week weer naar Nederland vertrekt en die een stuk fijner rijd dan de mijne. Heerlijk rijd hij, ben er helemaal mee in mijn nopjes! Ook heb ik vandaag een pakketje ontvangen van pap en mam met allemaal lekkernijen uit NL.

En zo kwam het dat ik zaterdagochtend heerlijk aan een bruine boterham met hagelslag zat. Genieten, baie dankie!! Ook mijn huisgenootjes waarderen het enorm! Zaterdagmiddag zijn we met zijn 4-en gaan paardrijden in PE bij Sardinia Bay. Heerlijk over het strand gereden en lekker uitgewaaid. ‘s Avonds zijn we nog weer fanatiek gaan hardlopen. Jaja, sinds zo’n 3 weken lopen we namelijk om de dag zo’n 40 minuten hard, zodat onze conditie toch enigszins op peil blijft en ik hopelijk weer gewoon mee kan draaien met mijn volleybalteampje als ik terug ben.

Zondagochtend wilde Anouk graag mijn auto lenen, omdat haar auto niet verder dan 100 km buiten PE mag rijden. En jullie raden het waarschijnlijk al, de auto deed niks, noppes, nada. Had ik de dagen hiervoor zo positief over mijn nieuwe vierwieler gepraat, deed ook deze niks meer! Gelukkig is het probleem maandag weer verholpen en rijd hij weer als ‘nieuw’.

Afgelopen week heb ik weer stage gelopen in grade 3. Nog steeds is dit niet mijn favoriete klas en toen een leerkracht mij vertelde over de pre-primary school, werd ik erg nieuwsgierig en enthousiast en ben ik hier verder naar gaan informeren. De pre-primary school is een schooltje voorafgaande aan de basisschool. Hier worden 4,5 en 6 jarige kinderen voorbereid voor de basisschool. In NL zou dit dus gewoon groep 1/2 zijn. Vandaag heb ik contact gezocht met de directeur van deze school en vanaf november ben ik van harte welkom. Ik heb er enorm zin in!

Wat verder nog goed nieuws is, is dat mijn huisgenootje Lindy toch wel erg graag met kerst al thuis wil zijn en daarom eerder naar huis vliegt. Dit betekent dat wij 20 december samen naar Johannesburg vliegen. Daarna scheiden onze wegen zich, ik zal doorvliegen naar Amsterdam en Bremen en Lindy naar Madrid en Duseldorf. Voor mij natuurlijk goed nieuws, dit betekent dat ik de 5 uur op het vliegveld in Johannesburg niet alleen hoef door te brengen!

Aangezien dit het laatste weekend is van Dirk vertrekken we morgen voor 2 dagen naar Stormsriver in Tsitsikamma. Nog even een leuke afsluiter voor hem! Heb er enorm veel zin in!

Kan het niet vaak genoeg zeggen dus als afsluiter: iedereen bedankt voor alle reacties, vrolijker kan je mij bijna niet maken! :D

Heel veel liefs,
Marjella